Dede kalbi...

Hayatın sürekli pasta kıvamında gitmesinden mi yoksa Digitürk’te şu günlerde bitip tükenmeyen pembe ruhlu Noel filmlerinin mi etkisidir bilmiyorum. Ama tam da yeni yıl ruhu dedikleri bir hikayeye rast geldik sanırım: İlk olarak “Benim tam beş torunum var hanımefendi, üstelik hepsi de kız” dedi telefondaki tok ve neşeli sesli beyefendi. Devamında “En küçük torunla benim doğum günüm ise aynı, haliyle kutlama yapmak lazım” deyip bir kahkaha patlattı.  Neşesi bulaştı, fikirler akılda dolandı; “Hemen fotoğraflarınız gönderin, dede torun sizi modelleyelim o vakit pastanızın üzerine” diye söz ağızdan çıktı.

Ama dede sevmedi bu fikri, “Benim torunuma ait olmalı pastanın şekli şemali, onun neşesi esas bana doğum günü hediyesi olacak,  o beşe basıyor, ben bilmem kaça..  Ayrıca Minişler diye bir oyuncaklar varmış, siz de ondan yapıyormuşsunuz, benim torun onlara pek meraklı, ona göre bir pasta yapsak olur mu?” diye sordu. Tabii ki olur beyefendi dedim.. Zaten duygusallaşmaya müsait haldeyken müthiş dede ardından vurucu cümlelerini kurmaya devam etti: “Mumunu ben onla beraber üfleyeceğim zaten, daha özel bir şey olur mu? Bir de hanım kızım bir şey daha soracağım; çocukların işleri güçleri var haliyle, Cumartesi mi yoksa Pazar mı gelirler kutlamaya bilmiyoruz, Cumartesi sabahtan hazır etseniz pastayı Pazar’a bozulmaz değil mi? Geldikleri anda sürpriz yapmak istiyoruz hanımla…”

Hal  böyle olunca… İnsan ifadelerden yansımalara takılınca,  bazen bir şarkı kıvamında yansıma bırakan ruh halleri oluşur.. Benimkine gelince, Sevtap Erener’in “İncelikler Yüzünden”i ruh halinde, en çok da klibi görüntüsünde, eski aile fotoğraflarında gezinme ifadesinde, tüm sevdiklerini, eksildiklerini özleme, anma ifadesinde..

Pastanın ifadesinde olanlara gelince:  Küçük hanımefendi beş yaşına bastı pastasını üflerken, dede eşlik etti ona, ailenin diğer suretleri sevgiyle katıldı kuşkusuz o ana. Yeni anılar biriktirdi hepsi tek tek, fotoğraflar zamana uygun İphone’larda albümlendi..

Sonuç: Dede kalbi mutlu, biz mutlu, herkes mutlu…