Mevzunun tek kahramanı yok; üstelik hikaye çok. Birlikte çalıştıklarıyla, müşterileriyle ve dostlarıyla yeni yılı şimdiden kutlamak isteyen şirketler var. Biraz kurumsal çalışma, çokça eskiyi uğurlarken birlikte tebessüm etme, biraz kendini bırakma hali... Bir mola alınmak üzere sanki hayattan. Hatta rekabete ara verilmiş, egolarla ertesi yıla kadar vedalaşılmış, herkes yeniyi karşılama hevesinde. Malum şimdi umut zamanı. Kutlamalar ruhuma dokunmasın diyenler bile içinden dilek dilemeye çoktan başladılar; 14 gün kala geri sayım sürerken, yarını, yeniyi, hatta yeniyi kendine sıfat yapmış yılı umutla bekliyorlar... Ötesi? Mevzunun aslı, cup cake hikayeleri... Süslemeleri kişiye özel, tadı derseniz vanilyalı ve ıslak çikolatalı ifadelerde gizli sürpriz seçenekler olmuş. Sonuç: Yeni yıl ruhuna, neşesine yakalanmak lazım sanki.. Malum onun ifadesinde tüm imkansızlıklarda bile insanı gülümseten bir umut ışığı var ne de olsa...
Yeni yıl yaklaşıyor, hayat sanki daha da hızlanıyor; son günleri keyifte geçirmek, yeniye kavuşmak hep hevesimiz; hatta adı bile yeni, biraz kulak tırmalıyor tınısı, çokça merak, hatta umut veriyor düşüncesi yahut dileği... Hal kısacası 2011'e girme hali. Halin haline gelince; yılbaşına üç gün, iki gün yahut an var kutlaması dileyenlerin siparişleriyle tanıştık, ilk hazırlıkları tamamladık hatta tazecik.
Bu hafta anlatacak çok hikayemiz, ama ilkinin benzersiz bir ritmi var. Nasıl mı? 30 yaşına basan genç bir beyefendinin kutlaması vardı geçen akşam. Dostları olarak hayatında yer alan muhteşem güzellikteki hanımefendiler, yeni yaşı için sadece ona özel bir pasta hediye etmeye karar verdiler. Özenliydiler, dj ruhunu anımsatan bir dilekleri, beyefendiye dair iyi ipuçları vardı: İçinden iyi müzik geçen hoş bir blog sayfası, Pıoneer kulaklıklarıyla fotosu, ritimden iyi anlayan dj ruhu olgusu... Benim Touchdown’da, kendi arkadaşlarıma karışık kaset kıvamı listemle ve bol destekle amatör djlik yapmışlığım vardır, ama hiç bilmem anlamam müzik aletlerinden, habersizimdir dokununca ruha verdiği ritimden. Ama ben zaten ahçı yamağıydım; pastanın şefi Selçuk’tu, üstelik müziğin ruhu kadar aletlerine merakı da çoktu. Hal böyle olunca içine beyaz çikolata parçaları gizlenmiş yoğun bitter çikolatalı, dışı Pıoneer mixer seti ve dj kulaklığı ifadesinde şekillenmiş gördüğünüz pastayı hazırladı… Sonrası? Şimdi duyduk ki gece pek güzel geçmiş, 30 yaşını karşılayan beyefendi pastasını pek sevmiş, dostlar hep gülümsemiş... Hal böyle olunca nice mutlu kutlu yıllar demek gerekir. Ötesi? Ne güzel bir gün bugün.
Bir süredir, birkaç kitap çalışma masamın köşesini sahiplendi. En üstte çikolata adam Jacques Torres'in önceki yıl yayınlanan “A Year in Chocolate”i var. O en hareketli görüneni, Selçuk’un favori pasta şefinin tarifleri var içinde ne de olsa. Masadan bir ayaklanıyor mutfakta sabahlıyor, kitaplara narin davranan Selçuk’un titizliğinde çalışma odasındaki kitaplığa geri dönüyor. Sonra benim siparişlerden göz hakkı adına aşırdığım çikolatalı parmaklarım geliyor; utanmadan onu gene masaya, yığının en üstüne, en manzaralı yere geri döndürüyor. Jacques Torres kitabında “Bu yeni yıldaki tüm dileklerinizde çözümü çikolata tadında bulun” diyor. Ben bu sözü dinliyorum birkaç yeni yıldır... Bu sebepten de masadan ayrılmasına izin vermiyorum. Uğuru kaçmasın dileklerin..
Ev yapımı modelinin sürekli seyircisi olunca öğrendim: Mesela fotoğrafta gördüğünüz kendini utanmadan sergileyen Truffle çikolatalar yahut her nevi çikolata tadı almış lezzetlerden söz edelim, sonuç hiç fark etmez. Her şeyin bir matematik ölçüsü her bileşimin bir uygunluğu var. Ganaj ölçüsünü doğru tutturmak, dinlenme halini zamanı vakti yerinde bulmak, çikolatanın kalitesinden şaşmamak, ben beyaz çikolatayla hatta aromatik birçok doğal malzemeyle karışabilirim diyen ifadesine saygılı olmak gibi binbir kuralı, adabı var bu dünyanın. Eksiği olursa lezzet asla kendini bulmuyor. Ama bulunca… Hele bu “Truffle”lar gibi farklı tatları ardı ardına sununca damakta sadece lezzetin hazzı, midede yanma, bulantı tanımayan bir mutluluk, kalpte sebepsiz bir neşe oluyor. Şeker hamurlu pastalar, cupcake’ler bile lezzetlerinde bu yoğun çikolata tadından nasiplendiklerinde görüntülerinin ihtişamına rağmen kendi iç mucizelerini sunuyorlar… Yani hep başrol, hep başrol. Ama elimizde değil, adı gibi, herkes gibi, onun adı çikolata sevgilim, gel seni sevdikçe seveyim mucizesi…
Yeni doğan kurabiyeleri olur da, pastaları olmaz mı? Cup cake'in en lezzetlisi, tasarımını hazırlaması en keyifli olanı bunlarmış. (Selçuk öyle diyor.)) Gerçekten de insan kıyamıyor yemeğe, bir köşe de saklamak istiyor anı olsun diye. Sanki üzerine yeni doğan bebeğin kokusu sinmiş gibi, adı sevdadan geçen her aşktan daha öte bir güzellikle karşılaşılmış, o bebeğin masum güzelliğinin ifadesinden bir anı kalmış gibi... Ama bu benim ruh halim, "yeni doğdum ben, çok mutlusun sen" pastaları diye ad bile koydum onlara. Ötesinde pek lezzetli olup bebeğe hoş geldine giden herkesin hapur hupur yediklerini duydum. Sonuç: Yeni doğan neşesine her hayırlı olsun diye gelenin sevincine ortak olmaksa bizim keyfimiz olmuş.. Ne de iyi olmuş!)
"Cup cake"ler yani tek kişilik pastalar lezzet dünyasının en favorileri son zamanlar. Düğünler, nişanlar, davetler, doğum günleri hiç fark etmiyor, bu "kaplı kekler" kişiye özel sunumlarıyla başı çekiyor. Cup cake'ler de kişisel zevki, beğeniyi diğerlerinden ayırmak mümkün. İşte bir doğum günü partisi için kendi pastasını ayırıp her davetli arkadaşına kendine özel şekerli ve nefis kremalı vanilya aromalı cup cakeler isteyen küçük arkadaşımızın pastalarından iki örnek (Bunlar Simten'in kendine aşırdıkları da diyebiliriz:))
En somurtkan yüz ifadesinin kalbine bile… Selçuk’un bu hazırladığı kurabiyeler arasında sanırım ben en çok ebruli stilinde pembe, beyaz ve yeşil renklerle süsülendirilmiş İskoç kurabiyesini tadarken bol bol yolculuk ettim. 19 yaşıma döndüm, dil okulu için İngiltere’ye gitmişim, henüz Margaret Teacher başbakanmış, çok soğuk bir kışmış, hep üşürmüşüm, hep paket paket satılan bu lezzetteki kurabiyelerden yermişim, biraz da annemi özlermişim.. Ağzıma attığımda sanırım önce bu yüzden bir an üşüdüm, ama sanırım tam da bu yüzden içim ısındı, önce damağımın sonra da midemin memnuniyeti de tam da bu ısırıkla oldu…Mutfaktan son zamanlarda gelip geçen kendi göz hakkı kurabiyelerimi de bu yüzden sizin için fotoğrafladım. Belki bizimkileri, belki kendinizinkini yahut bir başka kurabiye ustasınınkini tadarken bol bol anı biriktirmeniz dileğiyle.
Fransızlar taze yumurta ile kremanın ortak sırrı olarak tanımlıyorlar kendisini. memleketinde adı quiche, bizdeyse kiş deniyor. Zaten ikisini de aynı şekilde okunuyor, tad olaraksa bizde çeşitlilik hariç aynı lezzetler bazı gurme restoranlar da başarıyla yakalanıyor. Yaygın olarak ıspanaklı ve kabaklı kiş bizdeki restoranların favorileri. Bize gelince, Fransız usülünün takibinde çeşitlendirmeye çalışıyor, her yeni günde yepyeni bir lezzet keşfediyoruz. Kuşkonmaz, pırasa, domates en yaygın bu lezzet de kendini bulanlar. Ancak genel olarak tuzlu tart olarak tanımlayabileceğimiz, taze krema ve yumurtanın temelinde kendini bulan bu lezzetin iki farklı usülünü yaratabilmek mümkün: Bir dolgun malzemeli Kiş hali, diğeri pizzayı anımsatan kıtır ifadesi. Yeter ki mutfak da keşif dilensin öyle değil mi? Ötesindeyse dünyada en favori kişin adını da vermek gerekir: Quiche Lorraine. Jambon, taze kekik, soğan ve emmental peynir ve biraz da sihirle lezzetlenen bir tad. Fransız emmentalinden daha lezzetli olduğunu düşündüğümüz Türk kardeşi Kars gravyeri de pek tabii ki Lorraine'li Kiş'i tatlandırabilir, ama bu bir sonra ki hikayenin konusu.( Neyse ki, kendisi gelecek hafta mutfak programımızda listeye girdi; bu demektir ki akabinde detaylı fotoğrafları ve ipucu bilgileriyle bu sayfada kendini bulacaktır.)
Sahibini görüntüsü ile sevindirip lezzeti ile ağız tadını tatlandırmaya gitmeden hemen öncesinde mutfağımızda size poz veren hediye buketi pastası. Yüksek kalite çikolata, vanilya ve dolgun krema tadı... Şeker hamuru ise ince açılmış, görüntüsü kadar tadı da farklı aromasıyla... Herkes hediyeyi sever, ama içi açıldıkça tadlanan, her çatal ucunda mutluluk verene genç kız kalbi çok sevinebilir. Gizli hediyesini de içine saklamak isteyenlere de birebir. Ama sakın keyif haliyle sırrınızı yemeyin!
Marie Antoinette "Ekmek bulamıyorsanız pasta yiyin" demiş. Aslında meğerse dememiş; cümlesinin bir tarih efsanesi olduğunu Sofie Coppola'nın aynı isimli filmiyle öğrenmiş bulunduk. (Bkz: Marie Antoinette) Ama Fransız modası kadar pastacılığına da ilham verdiğini gene aynı filmin karelerinden gördük.İhtişam ve şaşa muhteşem geldi. Önce gözün iştahı kabarır rivayeti doğruymuş...O yüzden tasarımlar tamamıyla Selçuk'a aitken, söz tek başına Simten'den gelir: Kadınlar çiçek böceği sever, fena halde de diyette olsalar da, ben ihtişamdan hoşlanmıyorum deseler de, özel günler, doğum günleri beni açmıyor diye söylenseler de inanmayın... Bir buket çiçek görüntüsünde mumu iliştirilmiş küçük bir lezzetli pasta doğum gününe de, anneler gününe de, aslında özeli olmayan hüzünlü bir güne de çok iyi gider. Hep göz, hem damak, hem de kalp doyar. İtirafı benden olsun:)
Derinlik yahut Aşk Sarhoşluğu
Eğer içinden çikolata geçen, hatta sırf çikolatadan kendini yaratan bir öykü söz konusuysa hayata yahut hayallere dair kendini anımsatacak birçok filme yolculuk yapmak mümkün. Ama Chocolat muhtemelen birçok kere bir öyküyü anlatırken bu sayfalara defalarca konuk olacak.. İçine sevgi katılan her lezzet farklıdır derler ya belki bu dediklerindendir, belki de Juilette Binoche'un canlandırdığı kadın karakterindeki mistik, sihirli havadandır. Çikolata hayatımızda "O anımızı" gerçekten mutlu edendir: Aşıksanız iyi gelir, kederliyseniz hüznünüzü paylaşır; çaya yakışır, özleme iyi gelir, çileği sever, iyi bir likörle tadımlandıysa baş döndürür, şampanya ile reklam fotoğrafı, iyi bir roze şarapla gerçek bir keyif olur; dostlarla paylaşılır, çocukları mutlu eder, her kutlama da kendini şenlendirir. Siz sadece öykünüzü seçersiniz, o uysaldır, herşeye uyar.
